Za najpopularniejsze i zarazem najczęściej stosowane przez podmioty powiązane metody ustalania cen transferowych są uznawane tradycyjne metody podatkowe. Korzystając z tego typu metod, należy szczególną uwagę zwrócić na zapisy rozporządzeń w sprawie cen transakcyjnych, odnoszące się do analizy porównywalności. Bardzo ważnym aspektem szacowania cen w transakcjach między podmiotami powiązanymi jest też ustalenie ich w odniesieniu do rynku zewnętrznego.
Tradycyjne metody szacowania cen transferowych to:
- metoda porównywalnej ceny niekontrolowanej, która polega na porównaniu ceny przedmiotu transakcji ustalonej w transakcjach między przedsiębiorstwami powiązanymi z ceną stosowaną w porównywalnych transakcjach przez podmioty niezależne, a następnie na tej podstawie określeniu wartości rynkowej przedmiotu transakcji zawartej między podmiotami powiązanymi.
- metoda ceny odsprzedaży, polegająca na obniżeniu ceny sprecyzowanej w transakcji danego podmiotu z podmiotem niezależnym, dotyczącej dóbr bądź usług nabytych wcześniej przez ten podmiot od podmiotu z nim powiązanego, o marżę ceny odsprzedaży.
- metoda rozsądnej marży (tzw. „koszt plus”), polegająca na ustaleniu ceny sprzedaży rzeczy oraz praw, a także świadczeniu usług w transakcji z podmiotem powiązanym na poziomie sumy bazy kosztowej i narzutu zysku, porównywalnych do bazy kosztowej i narzutu zysku ustalanych przez podmioty powiązane, które uwzględniają tożsame funkcje, ponoszone ryzyka oraz angażowane aktywa.
Metody cen transferowych zysku transakcyjnego
Poza tradycyjnymi metodami ustalania cen transferowych, wyróżnia się także tzw. metody zysku transakcyjnego.
Metody cen transferowych zysku transakcyjnego to:
- metoda podziału zysków,
- metoda marży transakcyjnej netto.
Metoda podziału zysków polega na określeniu łącznych zysków przedsiębiorstw powiązanych kapitałowo lub osobowo z danej transakcji oraz ich podziale w takiej proporcji, w jakiej dokonałyby tego podmioty niezależne. Podział zysków następuje w proporcji do stopnia zaangażowania poszczególnych jednostek w realizację transakcji.
Z kolei metoda marży transakcyjnej netto to określenie marży zysku netto uzyskanej przez spółkę w transakcji zawartej z podmiotem powiązanym poprzez porównanie jej do marży jaką uzyskuje ten sam podmiot w transakcjach z podmiotami niezależnymi lub do marży uzyskiwanej w porównywalnych transakcjach przez podmioty niezależne.